معنی میانه حال - جستجوی لغت در جدول جو

میانه حال

لغت نامه دهخدا

میانه سال

کسی که نه پیر باشد نه جوان، میان سال

فرهنگ فارسی عمید

میانه حالی

(نَ / نِ)

صفت میانه حال. دوری از دو طرف افزونی و کمی. اعتدال. (یادداشت مؤلف). و رجوع به میانه حال شود

لغت نامه دهخدا

میانه سال

(نَ / نِ)

دوموی. نیم عمر. (زمخشری). میانه سن. میانه عمر. نه جوان و نه پیر. (ناظم الاطباء). آن که نه جوان و نه پیر است. نه پیر و نه جوان. میان جوانی و پیری. که نه جوان و نه پیر باشد. کهل. (مرد). دومویه. کهله (زن)

لغت نامه دهخدا

میانه کار

(نَ / نِ)

میانه رو. معتدل. مقتصد. که کار نه به افراط کند و نه به تفریط. که در کارها حد وسط برگزیند. که در اعمال و اقوال میانه روی و اعتدال پیش گیرد:
در دنیا سخت سختی و در دین
بس سست و میانه کار و هنجامی.
ناصرخسرو.
میانه کار همی باش و بس کمال مجوی
که مه تمام نشد جز ز بهر نقصان را.
ناصرخسرو.
و رجوع به میانه رو شود

لغت نامه دهخدا

میانه سالی

(نَ / نِ)

حالت میانه سال. کهولت. کهل. دومویی. دومویگی. داشتن سنی در میان جوانی و پیری. نه جوان و نه پیر بودن. (از یادداشت مؤلف)

لغت نامه دهخدا

میانه بالا

(نَ / نِ)

ربعه. مربوع. (دهار). با بالایی نه بلند و نه کوتاه. میانه قامت. میان بالا. معتدل القامه. با قدی موزون و معتدل. متوسطالقامه (آدمی). که بالایی نه بسیار کوتاه و نه بسیار بلند دارد. آنکه قدی متوسط دارد نه دراز و نه کوتاه. (یادداشت مؤلف) : مردی بود مأمون به گونه اسمر و میانه بالا. (ترجمه تاریخ طبری بلعمی)

لغت نامه دهخدا

میان سال

نه پیر و نه جوان، میان این دو، (یادداشت مؤلف)

لغت نامه دهخدا